تغییر کاربری برای رستوران سیار

کامیون‌های غذای سیار از کسب و کارهای امروزی و کوچکی هستند که مورد توجه بسیاری از علاقه‌مندان قرار گرفته‌اند.

اگر به آشپزی علاقه دارید و استعداد خوبی در تهیه انواع غذا دارید اما به دلیل مشکلات مالی نمی‌توانید برای خود رستورانی افتتاح کنید نباید ناامید شوید، راه‌اندازی یک کامیون غذای سیار یا همان کترینگ سیار به نظر می‌رسد که فرصت بسیار مناسبی برای افرادی باشد که آشپزی می‌کنند و می‌خواهند کسب و کاری کم‌هزینه راه‌اندازی کنند.

از مزیت‌های اصلی این کسب و کار شاید بتوان به هزینه کم اشاره کرد چرا که دیگر نیازی به خرید یا اجاره‌ی محل ثابتی برای رستوران ندارید؛ تمام هزینه‌ای که باید خرج کنید خرید یک کامیون، دریافت جواز کسب و اشتیاق و انگیزه‌ی شما برای شروع این نوع کسب و کار خواهد بود.

برای موفقیت در این شغل به خلاقیت و نوآوری در آشپزی نیاز خواهید داشت تا بتوانید غذاهایی خوشمزه و چشم‌نواز را برای مشتریان خود سرو کنید.

فراموش نکنید که قبل از شروع این کسب و کار لازم است به سوالاتی پاسخ دهید.

۱- فهرست غذای خود را تهیه کنید. برای این کار بهتر است تحقیقاتی روی سلیقه و عادات غذایی مردم انجام دهید.

۲- بررسی کنید که چه کامیون‌های غذایی در شهر فعال هستند و چه غذاهایی سرو می‌کنند.

۳- چند کامیون غذای سیار با لیست غذایی مشابه شما در شهر کار می‌کند؟

۴- آیا غذای مورد نظر شما را به صورت آماده در فروشگاه‌ها می‌فروشند؟

۵- آیا مردم تمایلی به خرید این غذا خواهند داشت؟

غذاهای بین المللی مثل مکزیکی، لبنانی، تایلندی، ایتالیایی و بسیاری غذاهای دیگر امروزه در میان مردم محبوب شده و تقاضای آنها روبه رشد است. انتخاب تهیه این غذاها نیز می‌تواند به رونق کسب و کار شما کمک کند.

وسیله نقلیه مناسبی برای خود با توجه به هزینه و اندازه مورد نظرتان انتخاب کنید. هزینه این کامیون می‌تواند تحت تاثیر عوامل متعددی باشد معمولا افراد تازه وارد سعی می‌کنند کامیون‌های دست دوم خریداری کنند

 

 

تبدیل اتوبوس دو طبقه به خانه ی لوکس

یک اتوبوس دو طبقه در انگلستان به یک خانه دو طبقه تراس دار تبدیل شده و اکنون در کمپ پارسن منطقه دورست به گردشگران اجاره داده می‌شود. این طبقه بالای این اتوبوس یک اتاق نشیمن، یک آشپزخانه و یک تراس مجهز به میز غذاخوری و طبقه پایین نیز پنج تخت یک نفره دارد.

 

در ادامه تصاویری از این تغییر کاربری جالب را می‌بینید.

 

فردا

انواع تغییر کاربری برای نیسان

• وانت نیسان یا نیسان آبی یکی از نوستالژی‌های ایرانیان است که برای چند نسل در حمل و نقل و جا به جایی بار در ایران نقش اصلی را ایفا می‌کند. این خودرو که همان زامیاد 24 است حدود 50 سال است که در ایران تولید می‌شود.

  به دلیل تناسب کارایی این خودرو با وضعیت جغرافیایی و نیازهای رانندگان ایرانی در طی این مدت وانت نیسان نقش‌های مختلفی را بر عهده گرفته است. در ابتدا از وانت نیسان تنها برای جا به جایی بار استفاده می‌شد اما به تدریج نیسان یخچالدار، نیسان کمپرسی، نیسان جرثقیل و ... وارد بازار شدند و هر یک نقش خود را به خوبی ایفا کردند

• نیسان زامیاد معمولی

  ساده‌ترین و رایج‌ترین کاربری یک نیسان حمل بار است. بارهایی مانند اسباب و اثاثیه منزل، کارتن و ... . برای چنین نوع کاربری نیسان زامیاد ساده که متداول‌ترین نوع نیسان نیز هست مناسب‌ترین انتخاب است. ظرفیت استاندارد بار مجاز این خودرو چیزی حدود 2100 کیلوگرم است اما این مقدار گاهی به نزدیک به 3000 کیلوگرم نیز می‌رسد.

•  

   

  

   

   

  نیسان وانت کمپرسی

   

  حمل و تخلیه زباله‌های شهری و نخاله‌های ساختمانی یکی دیگر از روش‌های درآمدزایی با وانت است. به‌دلیل اینکه فرآیند تخلیه زباله‌ها و نخاله‌ها فرآیند سخت و زمان‌بری است، اغلب برای این کار از نیسان وانت‌های کمپرسی استفاده می‌شود. قسمت بار این وانت‌ها به‌وسیله یک کمپرسور به حالت شیب‌دار درآمده و محتویات آن به‌راحتی خالی می‌شود. 

• 

   

   

  نیسان وانت یخچال‌دار

  یکی از کارهای که می‌شود با وانت انجام داد، پخش مواد غذایی زود مصرف است. ازآنجایی‌که بسیاری از این مواد غذایی فاسدشدنی هستند، باید برای حمل آن‌ها از یخچال استفاده کرد.

•  

  

   

  نیسان تانکر

  یکی دیگر از کاربری‌های نیسان، حمل مایعات است. برای اینکه بتوانید از نیسان به‌عنوان وسیله‌ای برای حمل مایعاتی همچون آب یا نفت استفاده کنید بایستی یک تانکر به آن متصل کنید.

• 

• نیسان جرثقیل و یدک‌کش

  حمل و یدک‌کشی خودروها نیز از دیگر کاربری‌های نیسان آبی است. توان و قدرت بالای این خودرو باعث شده است تا بتواند تقریباً تمامی خودروهای سواری را یدک‌کشی یا به‌اصطلاح بکسل کند. از طرفی عده‌ای از نیسان برای بلند کردن اجسام استفاده می‌کنند (البته تا ارتفاعی نه‌چندان زیاد). 

• 

   

نکاتی برای تغییر کاربری خودرو به آمبولانس

آمبولانس تیپ A   

آمبولانس تیپ A برای انتقال بیماران در وضعیت پایدار و هوشیار مناسب می باشد.این نوع آمبولانس ها می توانند به صورت آفرود و شاسی بلند که جهت کار در مسیرهای صعب العبور مناسب می باشد و برای مسیر های شهری مدل معمولی انتخاب می شود.

این آمبولانس ها بر اساس استاندارد ۴۳۷۴ موسسه ملی استاندارد مجهز به کلیه تجهیزات مورد نیاز برای انتقال بیمارانی که در شرایط کاملا هوشیار و پایدار بسر می برند بوده و معمولا برای جابه جایی داخل شهری و بین شهری بیمارانی که دوره درمان در مراکز درمانی را طی نموده اند مورد استفاده قرار می گیرد.

اما اطلاق عنوان ” عادی” به اینگونه آمبولانس ها به این معنی نیست که از تجهیزات مورد نیاز بیماران برخوردار نبوده یا کادر پزشکی با تجربه برای مراقبت از بیماران را نداشته باشند.

یکی از دلایل استفاده مراکز درمانی از آمبولانس تیپ A برای انتقال بیماران پایدار که نیازی به مراقبتهای ویژه و آمبولانس کددار ندارند میتواند به این دلیل باشد که این آمبولانسها از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه تر هستند. به این صورت که چون تجهیزات مراقبتهای ویژه مثل “مانیتور- ونتیلاتور- الکتروشوک- اینفیوژن پمپ و ….” در این آمبولانسها نصب نیست ، هزینه کمتری نسبت به آمبولانس های مجهز برای آن صرف شده و بنابراین هزینه انتقال بیماران کاهش می یابد.

اما به شما اطمینان میدهیم بر اساس مندرجات کارت معاینه طبی که هرسال توسط دانشگاه های علوم پزشکی مربوطه تمدید میگردد، این آمبولانس نیز قادر به مراقبتهای لازم از بیماران خواهد بود.

نمونه کارت طبی خودرو آمبولانس تیپ A رو در زیر قرار داده شده است:

آمبولانس نوع B  

آمبولانسی که به منظور انتقال بیماران با تجهیزات پیشرفته طراحی و تجهیز شده است. آمبولانس هایی که دارای امکانات مراقبت های ویژه برای جا به جایی بیماران بد حال هستند که اصطلاحا به آنها ICU موبایل نیز گفته میشود که مجهز به بیش از 10 نوع سیستم و دستگاه پزشکی تجهیز می باشد که شامل:

ونتیلاتور: سیار-فول پارامتر ( واجد کلیه مد های تنفسی،حجمی و فشاری)
دستگاه شوک قلبی با قابلیت عملکرد چندگانه دارای نمایشگر علائم حیاتی و ...
مانیتور-کیف احیاء- کیف دارویی- سیستم ساکشن سنترال- سیستم اکسیژن سانترال_ پمپ انفوزیون- پمپ سرنگ_ انواع اسپیلنت ها-کید- ست سوختگی_ ست زایمان- گلوکومتر

 

آمبولانس نوع   C

 

آمبولانسهای بسیار مجهزی هستند که علاوه بر امکان انتقال بیمار و درمان‌های پیشرفته، امکانات احیاء و ICU و CCU  را در اختیار دارند و نوعی مرکز اورژانس پرتابل محسوب می شوند.

نقشه آن را  میتوانید در زیر مشاهده کنید

.

 

 

انواع تغییر کاربری در حوزه خودروهای آتش نشانی

خودروی آتش‌نشانی معمولی

 

این خودرو‌ها مهم‌ترین و پرمصرف‌ترین وسیله برای مبارزه اساسی با آتش‌سوزی محسوب می‌شوند. از آن‌جا که بیشتر این خودرو‌ها با استفاده از شاسی کامیون ساخته می‌شوند، به آن‌ها کامیون آتش‌نشانی نیز گفته می‌شود.

این خودرو اصلی‌ترین وسیله اطفای حریق سازمان‌‌های آتش‌نشانی است که در سکونت‌گاه‌‌های انسانی اعم از شهر‌ها، شهرک‌ها و روستا‌ها مستقر هستند. از این نظر به «خودروی آتش‌نشانی شهری» نیز مشهورند.

اجزای اصلی این خودرو‌‌ها عبارتند از شاسی، مخزن آب و کف، پمپ و اتاق. ازجمله شاسی‌هایی که در سال‌‌های اخیر در کشور ما برای تولید این‌گونه خودرو‌های آتش‌نشانی به کار گرفته شده‌اند، عبارتند از رنومیدلام، ایسوزو، آتگو، ولوو FM9، FM12، دنیز و… .

برای ذخیره آب در این گونه خودرو‌ها، مخزن مناسبی روی شاسی نصب می‌شود.

از آن‌جا که آب به نسبت سنگین است و هر مترمکعب آب تقریبا یک تن وزن دارد، برای دوری جستن از سنگینی بیش از حد خودرو و در نتیجه بروز مشکلاتی مثل کاهش قدرت تحرک و مانور خودرو و… باید گنجایش مخزن آب متناسب با ظرفیت شاسی و قدرت موتور آن باشد. .

حرکت به نسبت سریع خودروی آتش‌نشانی، ترمز و توقف‌‌های ناگهانی، گردش به چپ و راست، حرکت در پیچ‌ها، باعث تلاطم آب داخل مخزن می‌شود و موج ایجاد می‌کند. این پدیده می‌تواند با ایجاد مشکل جدید در کنترل و هدایت خودرو، باعث تصادف و حتی واژگونی آن شود.

برای اجتناب از این خطرات، با استفاده از پره‌‌های طولی و عرضی، در داخل مخزن «موجگیر» ایجاد می‌شود. پمپ آتش‌نشانی سانتری‌فیوژی نصب‌شده در خودرو‌های آتش‌نشانی نیز دارای دو سیستم عملکردی آب‌دهی با فشار معمولی و فشار قوی است که با‌ همان نیروی موتور خودرو کار می‌کند و توسط دستگاهی به نام PTO که روی گیربکس نصب می‌شود، به پمپ آتش‌نشانی انتقال می‌یابد.

سایر تجهیزات نیز همچون کپسول‌‌های آتش‌نشانی، آچار‌ها، لوله‌ها، سرلوله‌ها و… در اتاق ابزار خودرو جانمایی می‌شوند.

خودروی حامل نردبان

 

این گروه از خودرو‌های امدادی برای انجام عملیات آتش‌نشانی امداد و نجات در ارتفاع ساخته شده اند. ساختمان کلی آن‌ها عبارت است از یک شاسی که نردبان کشویی یا بالابرهیدرولیکی به روی آن نصب شده است.

به گروه اخیر، سطوح هیدرولیکی نیز گفته می‌شود. نمونه‌های جدید این خودرو‌ها، تجهیزاتی از قبیل سبد حمل افراد، مانیتور ثابت آتش‌نشانی، برانکارد حمل بیمار و… نیز دارند.

نردبان‌های موتوری در انواع سبک (کم‌ارتفاع)، متوسط و بلند ساخته شده‌اند. ولی به‌طور معمول نوع ۳۲ و ۵۲ متری آن‌ها کاربرد بیشتری دارد.

خودرو‌های حامل نردبان فاقد مخزن آب یا هر ماده خاموش‌کننده دیگرند ولی بعضی از انواع آن‌ها پمپ آتش‌نشانی دارند.

خودروی آتش‌نشانی فرودگاهی

 

براساس استاندارد‌های سازمان جهانی هواپیمایی کشوری (ICAO) تمام فرودگاه‌‌های غیرنظامی باید خودرو‌های آتش‌نشانی و امداد متناسب خود را داشته باشند.

بر این اساس، گروهی از خودرو‌های آتش‌نشانی به‌طور اختصاصی برای خدمت در فرودگاه‌ها طراحی و ساخته می‌شوند. از ویژگی‌‌های این خودرو‌ها می‌توان به شتاب زیاد، امکان حرکت مطلوب در زمین‌های ناهموار اطراف فرودگاه، مخزن آب و کف بزرگ، مانیتور پرقدرت و… اشاره کرد.

از آن‌جایی که امدادرسانی به هواپیما‌های سانحه‌دیده باید بسیار سریع انجام شود، هم به لحاظ نجات جان سرنشینان هواپیما و هم از نظر موفقیت در فرونشاندن آتش، عملیات اطفای حریق به‌صورت خودکار و از طریق مانیتور‌های پرقدرت خودرو انجام می‌شود.

به‌طور معمول و به‌ویژه در خودرو‌های سنگین آتش‌نشانی فرودگاهی دو مانیتور نصب شده است؛ یکی برای پرتاب کف به روی شعله‌‌های آتش و دیگری برای پاشش همزمان پودر سازگار با کف.

نکته دیگر ضرورت حرکت این خودرو حین پرتاب کف است. از این نظر به‌طور معمول پمپ آتش‌نشانی خودرو‌های سنگین فرودگاهی دارای موتور جداگانه از موتور خودروی آتش‌نشانی است و به‌صورت موتور پمپ واحد عمل می‌کند.

خودروی فرماندهی عملیات

 

وقوع حوادث شدید و مهم باعث شده است که سازمان‌‌های آتش‌نشانی ضرورت و اهمیت واحد‌های سیار فرماندهی را به خوبی احساس کنند. این گروه از خودرو‌ها، با توجه به همین ضرورت طراحی و ساخته شده‌اند.

در داخل خودرو‌های مزبور با استقرار انواع وسایل ارتباطی شامل کانال‌‌های مختلف بی‌سیم، فاکس و تلفن همراه و ماهواره‌ای، تلویزیون مدار بسته و… همچنین میز کنفرانس و محیط مناسبی برای فرماندهان آتش‌نشانی ایجاد شده است.

در نتیجه آن‌ها قادرند در اسرع وقت انواع سیستم‌‌های مدیریت بحران و یا فرماندهی حادثه را طراحی و اجرا کنند.

خودروی آتش‌نشانی صنعتی

 

بسیاری از صنایع به علت نوع مواد اولیه مصرفی، فرایند تولید و یا نوع تولیدات، در معرض انواع مخاطرات منجر به آتش‌سوزی و انفجار هستند، ازجمله این صنایع، می‌توان به صنایع شیمیایی همچون رنگ و رزین و پتروشیمی اشاره کرد.

برای مقابله با حوادث احتمالی در این گونه صنایع نیز خودرو‌های ویژ‌ه‌ای طراحی و ساخته شده است. از نکات بارز این خودرو‌ها می‌توان به وجود مخزن‌های متعدد انواع مواد خاموش کننده، مانیتور تلسکوپی و… اشاره کرد.

خودروی آتش‌نشانی چندحالته، یکی از خودرو‌های سنگین مخصوص اطفای حریق صنعتی است که انواع مخزن آب، کف، پودر خاموش کننده و گازکربنیک در آن نصب شده است.

در بعضی از صنایع، مثلا صنایعی که از فلزات قابل اشتعال همچون سدیم، منیزیم و… استفاده می‌کنند، می‌توان از خودرو‌های پودرپاش که حاوی پودر خشک است، استفاده کرد.

خودروی آتش‌نشانی جنگلی

 

برای مبارزه با آتش‌سوزی در عرصه‌‌های جنگلی خودروهایی مورد نیاز است که بتوانند به راحتی از جاده‌‌های کوهستانی و ناهموار عبور کنند، خودروهایی با مخزن آب به نسبت کوچک، موتور قوی و شاسی محکم.

در این مورد نیز انواع خودرو طراحی و ساخته شده است. به‌عنوان مثال خودروهایی که با استفاده از شاسی وانت و کامیونت دو دیفرانسیل تولید شده‌اند. برای تولید خودرو‌های قدرتمند‌تر، از خودرو‌های شنیدار نیز کمک گرفته شده است.

خودروی پشتیبانی

 

انواع تانکر‌های حمل آب، خودرو‌های حمل گالن‌‌های کف، خودروی حمل سیلندر‌ها و تجهیزات مربوط به دستگاه تنفسی با هوای فشرده، همچنین انواع خودرو‌های حامل تجهیزات تامین روشنایی، جرثقیل، لودر، بلدوزر و… تجهیزات این گروه از خودرو‌های آتش‌نشانی را تشکیل می‌دهند.

خودروی نجات و حوادث ویژه

 

این گروه از خودرو‌های امدادی به‌طور معمول از نظر شکل ظاهری شبیه به خودرو‌های معمولی آتش‌نشانی‌انداما برخلاف آن‌ها مخزن آب کف و پمپ آتش‌نشانی ندارند.

در مقابل در فضای داخلی اتاق ابزار آن‌ها، به طرز ماهرانه‌ای انواع و اقسام وسایل و تجهیزات نجات، جای گرفته است تا در حوادث و سوانح مختلف مثل تصادفات رانندگی و سوانح جادهای، ریزش آوار، وقوع سیل و… برای کمک به افراد درگیر و آسیب‌دیده، مورد استفاده قرار گیرند.

خودرو‌های نجات چه از نظر نوع و ظرفیت خودرو و چه از نظر کاربری در انواع و اقسام مختلف تولید شده‌اند. گروهی از این خودرو‌ها به‌طور اختصاصی برای مقابله با حوادث ویژه طراحی شده‌اند.

در خودروی مزبور انواع لباس حفاظتی، وسایل تشخیص نوع مواد خطرناک، مواد خنثی‌کننده، وسایل جمع‌آوری و جلوگیری از ریزش مواد و… جای داده شده است.

در گروه سواری‌‌های ستادی و گروه استیشن، «ون» و «وانت» کاربرد دارد و در گروه خودرو‌های نیمه‌سنگین و سنگین «کامیون‌‌های دومحور»، «کامیون‌‌های سه‌محور»، «کامیون و کشنده‌های سه‌محور به بالا» و «خودرو‌های پشتیبانی» استفاده می‌شود.

 

تغییر کاربری سه چرخه به کمپر ون تک نفره

زمانی که بحث خودروهای تفریحی می‌شود معمولاً به دنبال نمونه‌های افترمارکتی هستیم که می‌توانند یک پیکاپ را به یک کمپر ون یا خودرویی بزرگ که بی‌شباهت به هتل‌های سیار هم نیست تبدیل کنند. البته که این اتفاق طبیعی است چراکه خریداران این دسته از خودروها به دنبال فضای کابین جدید هستند. حتی برخی نمونه‌ها نیز از دو کابین و تریلر برخوردار می‌باشند.

اما امروز اوضاع متفاوت شده است. فردی به نام Cornelius Comanns طراحی منحصربه‌فردی را معرفی کرده که بوفالینو نام دارد. بوفالینو یک خودروی تفریحی سه‌چرخه است که برای افراد تنها اما ماجراجو توسعه یافته است.

Comanns که آلمانی است این کانسپت را به عنوان یک کمپر کوچک که به نیازهای پایه‌ای و شخصی تجهیز شده تصور کرده است. این وسیله‌ی نقلیه صرف‌نظر از فضای کابین کم و البته تصویری که از آن در ذهن وجود دارد در سفرهای طولانی انعطاف کافی را خواهد داشت.

 

کانسپت بوفالینو بر پایه‌ی پیاجیو Ape 50 طراحی شده ولی به منظور تبدیل شدن به یک کمپر تغییرات فراوانی داشته است. زیر این بدنه‌ی متفاوت هنوز هم شاسی، فریم و پیشرانه‌ی سه‌چرخه‌ی یاد شده قرار دارد. Ape 50 به خاطر مصرف سوخت کم انتخاب شده اما متأسفانه کانسپت بوفالینو اگرچه چند سالی است توسعه یافته و هرگز وارد خط تولید نشده است.

 

این طراح خلاق می‌گوید:

تلاش من ارائه فهم بهتری از کشورم برای مردم، محیط اطراف و سفرهای آن‌ها بوده است. یک خودروی مسافرتی همیشه چیزی است که به در می‌خورد. کمپرها همچنین برای حمل‌ونقل آسان و لذت‌بخش توسعه یافته‌اند.

 

 

خود طرح به خوبی گویاست. در کابین شاهد یک تخت خواب کامل، دو صندلی، بخش آشپزخانه، فضای ذخیره‌ای، تانک آب و یخچال هستیم که همه‌ی این موارد به‌طور سورپرایز کننده‌ای در بدنه‌ی کوچک Ape جای گرفته‌اند.